Stefan Grzybowski  był profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego urodził się 16 listopada 1902 roku  w Zatorze  w rodzinie kultywujących tradycje patriotyczne. Zaowocowało to m.in. udziałem młodego gimnazjalisty w tworzeniu straży pilnującej porządku po zaniku administracji austriackiej pod koniec I wojny światowej oraz ochotniczą służbą w wojsku polskim w czasie walk z Sowietami. Zdemobilizowany w 1921 roku  złożył egzamin dojrzałości i rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, które ukończył w 1926 roku. Odbywając praktykę w Sądzie w Nowym Sączu przygotował pod kierunkiem prof. T. Dziurzyńskiego pracę doktorską, na temat: charakter prawny jawnej spółki handlowej, którą obronił już w 1927 roku.  Wybitne uzdolnieni młodego doktora dostrzegł prof. Fryderyk Zoll i zaproponował mu pisanie habilitacji oraz pomógł w przeniesieniu się do sądu w Krakowie. Mimo obciążenia pracą w sądzie, w którym szybko awansował do stanowiska sędziego apelacyjnego publikował dużo artykułów naukowych. W 1931 roku otrzymał stypendium Funduszu Kultury Naukowej, co pozwoliło na odbycie studiów w Niemczech i Francji. Pracę habilitacyjną „Ochrona osobista stosunku do dzieła po śmierci twórcy – zagadnienia ogólne” wydał w 1934 r. Trzy lata później odbyło się kolokwium habilitacyjne, po którym Ministerstwo jednomyślnie przyjęło jego habilitację. Zostawszy docentem na UJ objął nowoutworzoną Katedrę Prawa Pracy. Zmobilizowany w 1939 roku  do Korpusu Ochrony Pogranicza podjął służbę w Stryju, a po wkroczeniu wojsk sowieckich na ziemie polskie wraz ze swoim oddziałem wycofał się na Węgry. Internowany, działał jako naukowy i literacki kierownik Wydawnictw Biblioteki Polskiej. Próbował dwukrotnie uciekać, schwytany został w styczniu 1945 r. przewieziony do obozu jenieckiego w Austrii a następnie do kolejnych na terenie Niemiec w Luckenwalde i Feurstenberg. Po powrocie z niewoli do Krakowa był w latach 1946-49 wykładowcą Studium Spółdzielczego Wydziału Rolniczo-Leśnego UJ, pracował też w Wyższej Szkole Nauk Społecznych. W 1948 roku został rektorem Akademii Handlowej, po przekształceniu jej w państwową Wyższą Szkołę Ekonomiczną S. Grzybowski złożył rezygnację ze stanowiska rektora w 1952 roku.  Od 1948 roku  po śmierci prof. F. Zolla kierował Katedrą Prawa Cywilnego na Wydziale Prawa UJ. W 1949 roku został profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Październik 1956 roku otworzył prof. S. Grzybowskiemu możliwość szerszej działalności na rzecz społeczności uniwersyteckiej, która doceniając jego pozycję naukową i zasługi dla uczelni powierzyła mu najpierw funkcję prorektora ds. ogólnych, a następnie rektora (1958-1962). Na stanowiskach tych aktywnie zabiegał o interesy Uniwersytetu Jagiellońskiego i nauki polskiej. W późniejszym okresie pełnił także funkcję dziekana Wydziału Prawa. Wraz z prof. Gwiazdomorskim stworzył wiodący w kraju ośrodek cywilistyki, który wykształcił dużą grupę prawników zajmujących dziś wiele kluczowych stanowisk w wymiarze sprawiedliwości (Sądzie Najwyższym, Sądzie Apelacyjnym, Trybunale Konstytucyjnym). Jego dorobek naukowy obejmuje kilkaset pozycji traktujących o różnych dziedzinach prawa. Wiele wśród nich prac fundamentalnych dla polskiej cywilistyki.

Źródło: www.3.uj.edu.pl